Utircularia mannii

[Cephalotus]

Witam,

U. mannii jest gatunkiem tropikalnych części Afryki i jego stanowiska znajdują się w Kamerunie i Nigerii.

 

Jest to mały przedstawiciel pływaczy epifitycznych i chyba jedyny tego typu w Afryce. Jest to gatunek umiarkowanie wolno rosnący, tworzący bulwy, pozbawiony liści. To co widać na zdjęciach, przypominające liście, to spłaszczone pędy, pełniące funkcję liści. U części z nich, na ich czubkach przekształcają się w stolony. Takie przystosowanie ewolucyjne ułatwia temu gatunkowi ekspansję w ekosystemie, szczególnie w kierunku do góry.

 

Stanowisko: umiarkowanie nasłonecznione lub mocno oświetlone, min. 120W, z odległości ok. 25-35 cm, 12-14h/dobę.

 

Podłoże: pocięty grubowłóknisty torfowiec : perlit, w proporcjach ok. 1:1. Na wierzch warto dać żywy, grubowłóknisty torfowiec. Trzeba się jednak liczyć z tym, że okresowo należy go przycinać, w przeciwnym razie zarośnie pływacza.

 

Podlewanie: powinien zawsze mieć dostęp do wilgoci. Dla 7 cm doniczki, ok. 1-2 cm poziom wody. Zdecydowanie należy mu zapewnić maksymalnie wysoką wilgotność powietrza, rzędu 90-100%.

 

Temperatury: preferuje temperatury ciepłe, ale nie gorące. Temperatura w nocy 10-15*C, w ciągu dnia 20-25*C, raczej rzadko kiedy więcej (do 30*C). Zdecydowanie ceni sobie nocne spadki temperatur. Różnice temperatur między latem, a zimą nie powinny być zbyt duże. Granice jego wytrzymałości nie są mi znane, ponieważ jest to zbyt cenna roślina, aby na niej eksperymentować w tym zakresie.

 

Jeżeli kupicie ten gatunek, to zapewne otrzymacie same bulwy. Największe z nich będą miały średnicę do 5mm, te mniejsze 1-3mm. Bulwy kwitnących rozmiarów są zwykle 4-5mm, ale i 3mm potrafią zakwitnąć w sprzyjających warunkach. Należy się spodziewać, że oferowana bulwa, wypuści "liścia" lub dwa po ok. 2-3 miesiącach od jej posadzenia w odpowiednich warunkach. Także nie należy się spodziewać zbyt gwałtownego wzrostu i uzbroić się w cierpliwość. Wraz z pojawieniem się "liścia" tempo wzrostu rośliny wzrośnie. Nie należy zakrywać bulwy podczas sadzenia, gdyż jest ona zielona i fotosyntetyzuje. Na jedną bulwę przypada wyłącznie jeden pęd kwiatowy.

 

Stanowi doskonałe towarzystwo dla innych pływaczy epifitycznych jak choćby U. jamesoniana, U. campbelliana i innych gatunków górskich.

 

A teraz coś dla oka:

 

Rozmnażanie: doskonale rozmnaża się poprzez tworzenie bulw potomnych. Wysiew nasion obecnie nie jest mi znany. Zawiązuje nasiona z samozapylenia, z sukcesem ok. 50-70%. Osobniki owocujące nie tworzą bulw potomnych, co sugeruje znaczny wydatek energetyczny w celem wytworzenia nasion.

 

Bulwy potomne, wytworzone przez osobnika nieowocującego.

[heliamfan]

Jesem pod wrażeniem. Sam nie posiadam tego gatunku jeszcze- artykuł na pewno okaże się przydatny w umiejscowieniu rośliny w odpowiedni sposób.

[Cephalotus]

Artykuł powstał po to, aby służył i zachęcał do posiadania tej rzadkiej rośliny. Mała aktualizacja fotograficzna. Plus jakieś 4-5 kwiatków samozapyliłem wczoraj, ciekawe z jakim efektem.

 

Każdy jeden kwiatek jest już otwarty, a dwa najwcześniejsze zaczęły się przebarwiać (zapewne niedługo odpadną).

 

Widać tworzące się na końcach stolonów bulwy. Stolon wyrasta z "liścia".